Nieoficjalne odlotowe forum kuracjuszy z Osiecznej

caker · Wysłany: Sob 11:38, 25 Mar 2006 Temat postu: Ośkowa poezja.

Wiersze, piosenki, teksty powstałe w trakcie turnusów...
(nie koniecznie ich dotyczące)

caker · Wysłany: Sob 11:44, 25 Mar 2006 Temat postu: Turnusowe wiersze

Oto kilka wierszy/piosenek mojego autorstwa powstałych w trakcie turnusu 13.02.06 - 16.03.06. Zapraszam do czytania Smile

***

Wpadłem w milczenie…
Zanurzony po pas wyciągam ręce
myślę – nie słyszę
nie piszę wierszem
tysiące słów są nie potrzebne
gdy w twoich oczach błysk
w dłoniach serce

Obłoki płyną wolno po niebie
niebieskość wszędzie
a My gdzieniegdzie
i nasze myśli, jak nasze ręce
z sobą splecione
dłużej niż wiecznie

Posłuchaj tylko – to mówi cisza
Posłuchaj tylko – to serce

Mój koniec ich wojny
(sen żołnierza)

Daleko w ciemności
nikły błysk
słyszę szelest stóp
pocisku świst mi w uszach brzmi
nagle huk
i znowu ja – to już nie ja
a w okuł znowu mrok
nad ranem nieruchome oczy me
pokryje mgła
szara mgła…

Serce

Stanąłem w kolejce
po moje serce
rozglądam się dookoła
ludzie przestępują z nogi na nogę
zniecierpliwieni
źli, że tak długo
ale poruszają się powoli
w obawie
Co będzie?
Jak to jest mieć serce?
To czasami nie boli,
ale tylko czasami

Czuję kartkę w dłoni
bez niej – nie dostanę…
czasem mi smutno
że tylu ludzi ją zgubiło
w tej kolejce
a może specjalnie ją wyrzucili
mówiąc, że to wiatr
zagrał im na losie
z dramatyzmem w głosie
mieli to w nosie
jak wiele innych spraw

Teraz moja kolej,
wyciągam rękę…
otwieram oczy na świat.

Piosenka wędrowca marzyciela

Aj, żeby to była tylko prawda,
Aj, żebym rade sobie dał
żeby na niebie zaświeciła gwiazda
i w pył rozsypał się wszelki strach

Przez wieki lecę w jedną sekundę
jedna sekunda to dla mnie wiek
kiedyś przełamie się i pójdę
kiedyś na pewno nadejdzie ten dzień

Oczy błękitne, a może czarne
ale głęboko ukrywa się blask
wiem nasze szepty nie pójdą na marne
i znów na wieczność zatrzyma się czas

Szybsze tętno
to serca bicie
gdy się na głowę przewraca świat
odwraca się myśl
pękają granice
nie liczę dni ani lat…

Senna mara

Chwilę wcześniej
albo chwilę później
w międzyczasie nadchodzi sen
niebieskooka mara istnienia
przeciska się spod powiek
rzęsiście
bardziej niż słońce
i jeszcze bardziej niż cień
przypomina…

czasem powinienem
pochylić głowę
tak nieraz widać więcej
niż z oczami w obłokach

bujaj się…
bujam się
na huśtawce pomyłek
dumnie dudnią bębenki
to na moją cześć
i wszystkich z głową w górze
którzy się jeszcze nie potknęli
Już czuję
pod nogą głaz
werble są coraz szybsze
ziemia coraz bliżej…

Ukarani zostają Ci, którzy patrząc komuś w oczy
widzą tylko czubek własnego nosa.

***

Ukradkiem skradam się
w stronę słońca
może łzy na twarzy
osuszy ciepły promień

Jeśli tylko pozwolisz

Cały dzień
sen na jawie
prawie doszedłem
odpocznę trochę

Jeśli tylko pozwolisz

Spadam
albo jak wolisz
szybuję
chciałbym uwolnić myśli

Jeśli tylko pozwolisz

Zabiorę ze sobą
to, co mam –
jedną ulotną chwilę
która przyda się w podróży

Jeśli pozwolisz.

List do Niej (I)

Jakoś tak bokiem
przechodzę
spojrzę
tu i tam
przelotnie
sęk w podłodze
uśmiecham się
do siebie
bo nikt by nie wiedział
gdybym na niego skierował
to, co zobaczyłem
słyszę lekceważenie
do niego się przyzwyczaiłem
wyciągam dłoń,
nie zbieram pochwał
ani obelg
częściej zbieram powietrze
i chowam do kieszeni
na wypadek dziur w kosmosie
którymi karmi się telewizja
coraz częściej
słyszę wiersze
wypowiadane nieświadomie
przez ludzi smutnych
z natury
nie notuję
często swoich
myśli
w tłumie
który przetacza się szary
przez łzy niektórych
stratowanych bez powodu
schodząc ze schodów
znajduję się niżej
za to Ty
jesteś dalej
wcale nie
bliżej
jak obiecywałaś
wtedy, kiedy
zobaczyłem połowę
świata w jedną sekundę
i uśmiech był wreszcie dostrzegalny
na twarzy światło
głaskało
twoje policzki
powiedziałaś coś zabawnego
i śmialiśmy się
razem
i utkwił mi jeden szczegół –
sęk w podłodze
a teraz kończę ten list
z sercem na sznurku,
którego koniec
trzymasz ciągle Ty.
Ja.

Znów Milczysz

Za durzo
za mało
za szybko
za wolno
za Tobą
wędruję
i wszystko
źle – ode mnie
a dobrze – od Ciebie
Wydaje mi się
jestem pewien
Ty stworzona dla wszystkich
nie dla mnie
ja dla nikogo
i tylko dla Ciebie

żeby choć jedno skinienie
już jestem
posłuszny
jak zawsze
jak pies

tak jak jest
jest nawet dobrze
zasnę,
ale we śnie
znowu twoje oblicze
cudowne
zamieni mój sen
w koszmar
w milczenie

dłużej nie mogę
tak bez Ciebie
- nie mogę.

***

Nie zatrę błędów palcem
Bo tak zamazane
Staną się zbyt łatwym celem
Dla wnikliwych obserwatorów
Czyhających za plecami

Podkreślę je im na złość
Wyeksponuję
Postawie na piedestale

Bo człowiek jest nieraz błędem
Największą pomyłką
Najfałszywszym szeptem
Ironicznym śmiechem

Kiedy plujesz mi w twarz
Pomyśl
Kto będzie bardziej poniżony?
Kiedy wyciągniesz sztylet
Zastanów się
Kto będzie ofiarą?
Morderca czy mordowany?

A teraz wstań
Ktoś na ciebie czeka
Jeśli go jeszcze nie okłamałeś

Bo jeśli tak
To jesteś sam
Jeden, jak palec
Którym nie zamazałem błędu.

Mogiły

Siedzę sam
gdzie nie wiem
a może raczej
nie jestem pewien
słyszę syk słów
tych nieistotnych
którzy zrobili to, co istotne
siedzę tu sam
lecz nie samotnie
światełko nikłe
w odległym oknie
tu biel i czerwień
i znicz za zniczem
ja już nie szepczę
ja głośno krzyczę
setki, tysiące
miliony istnień
złożyli głowy
razem ze świtem
teraz już tutaj nikt nie przyjdzie
otworzyć oczy im z powrotem
no, może kiedyś
no, może potem…

Dzień
odsłonił tajemnicę słońca
złota mgiełka osiadła na ręce
piszę list atramentem z rosy
jakiś bies musiał zasłonić mi oczy
że nie dostrzegłem
kiedy blask przeszył Twoje włosy
i osiadł miękko na pachnącej ziemi

mieszam myśli delikatnie
koniuszkiem palca
nabieram garścią światła

tańczysz na zielonej łące
trawy głaszczą twoje bose palce
Ulotny obraz,
mgiełka nad rzeką

nigdy nie wiem skąd nadchodzisz…

W połowie
(drugi sen żołnierza)

W połowie
zastał mnie sen
odbijam się od dna
i znów tysiące słów
jak z karabinu
i płynę dalej
pod ostrzałem
gdzie się wynurzyć?
Nie wiedziałem
zielono
niebiesko
naprawdę szaro
nic więcej
nie zostało
plusk i krzyk
huk wystrzałów
ich poglądy moje ciało
sen
łyk-up
szeroko otwarte
oczy.

Tyś mą wolnością (piosenka oazowa)

Jestem wolny jak ptak, bo Tyś uwolnił mnie(ije) | D | a | E | a |
Jestem wolny jak ptak, mogę lecieć gdzie chcę | D | a | E | a |

Wiatrem Tyś jest | D7 |
Tchnieniem przestworzy | a |
Co skrzydła me unosi w dal | E | a |

2x
Tyś mą wolnością | D7 |
Baranku Boży | a |
Jestem wolny jak ptak | E | a |

Stokrotka

to ja wam napisze cos innnego ta piosenka powstała w trakcie turnusu na dni osiecznej
" Ze wsi i miasteczek przybyliśmy do osiecznej by w zameczku sie kurowac schudnąć troche wyprostować
ref:
hej hej hej dzieciaki pakujcie manatkli bagaze i paki jedzcie jedzcie do osiecznej tam efekty sa najlepsze
2 wiele dziewcząt jest na swiecie ale takich nie znajdziecie bo najlepze są dziewczyny na terenie tej tu gminy
ref:
hej hej dzieciaki pakujcie....-2
3 oni biedni tam zostali rodzice i bracia mali a ja tutaj w tej zamczycie milo mi tu czas upłynie
ref -2